daewoo lanos sedan Daewoo Lanos otrzymał nazwę kodową T-100, Lanos godnie zastąpił wysłużoną i przestarzałą technicznie Nexię.
Premiera Lanosa odbyła się w 1996 roku a produkcje rozpoczęto 1997 roku najpierw w Korei a następnie w Polsce.
Model ten był chyba najbardziej udany autem Daewoo, co nie oznacza że inne modele takie jak Matiz, Nubira czy Leganza były gorsze.
Lanosa w systemie SKD czyli z dostarczanych części zaczęto montować od września 1997 roku, a w 98' Lanos składał się w 60% z polskich części.
Z roku na rok udział polskich części stopniowo rósł w 99' roku lanos posiadał 71% polskich części, w 2000 81% a w 2001 93%, ostatecznie Lanos posiadał 98% polskich części.
Eksport polskich Lanosów na Ukrainę ruszył w 2000 roku, a w 2007 roku osiągnoł 60 000 egzemplarzy.
Po upadku Daewoo fabryka na Żeraniu zmieniła nazwę na FSO i lanos produkowano właśnie pod taką marką FSO Lanos aż do października 2008 roku gdyż wtedy właśnie wygasała licencja.
W 2002 wycofano sprzedaż lanosów z silnikiem 1.5 8V gdyż nie spełniały one normy EURO3.
Nawiasem mówiąc to wprowadzanie rygorystycznych norm zgubi Europę gdyż paradoksalnie silniki o wyższej normie wytrzymują mniejsze przebiegi a do tego panuje moda na down sizing czyli mała pojemność duża moc równa się krótki przebieg i koło się zamyka szybsze złomowanie, a tym samym cała ochrona środowiska idzie w gwizdek.
Mimo tego że silnik 1.5 8V nie spełniał norm EURO3, Lanos z tym silnikiem był produkowany i eksportowany na Ukrainę gdzie ta norma nie obowiązywała.
W kwietniu 2007 roku FSO wprowadziło do oferty model Lanos plus, który był atrakcyjną wersją wyposażeniową Lanosa.
Od połowy 2008 roku na rynku polskim dostępne były jedynie Lanosy plus, a w 2008 3 października zakończyła się historia Lanos'a w FSO.
Patrząc z perspektywy czasu Lanos był bardzo dobrym autem, osobiście wolę jeździć Lanosem niż jakimś wagenwozem który został sprowadzony z zachodu i jeździł nim dziadek do kościoła a po 10 latach ma 89 000 km przebiegu.


Strona na darmowym serwerze www.friko.pl
Projekt strony Piotr Eliasz,
Niepołomice; Czerwiec 2012