Leganza miała tylko silniki benzynowe czterocylindrowe, zresztą jak większość aut z pod znaku miłorzębu.Do wyboru było aż pięć jednostek, jednak w krajach europejskich pojawiły się tylko trzy i to nie wszystkie na raz.
Pierwsza jednostka najsłabsza o pojemności 1.8, z jednym wałkiem rozrządu w głowicy, ośmiozaworowa po dwa zawory na każdy z czterech cylindrów.
Jednostka ta była oparta na silniku 2.0 8V SOHC, różnica polegała tylko na średnicy cylindra, oraz średnicy komory spalania w głowicy.
Silnik ten generował moc 95 koni mechanicznych przy 5400 rpm, a maksymalny moment to 145 Nm przy 2800 rpm.
Silnik ten zapewne pochodził od Espero poprzednika Leganzy, montowany był w najuboższych wersjach tego auta i nie był spotykany w Europie.
Kolejny silnik także nie występował w europejskiej wersji, jednostka o pojemności 1,8 16V DOHC.
Był to silnik oparty na silniku znanym z nubiry 2.0 16V DOHC, różnica polegała na średnicy cylindra (81.6mm) i oczywiście średnica komory spalania była mniejsza.
Silnik 1.8 16V DOHC generował moc 121 koni mechanicznych przy 5800 rpm, a maksymalny moment 165 Nm osiągał przy 3800 rpm, po przejęciu Daewoo przez GM był on wykorzystywany w Chevrolecie Lacetti.
Trzeci silnik pojawił się najpóźniej przynajmniej w europie, 2.0 8V SOHC znany także z Espero silnik miał jeden wałek rozrządu w głowicy i po dwa zawory na cylinder.
Generował on 105 koni mechanicznych przy 5000 rpm, a maksymalny moment 164 Nm osiągał przy 3000 rpm.
Silnik ten był mało popularny w europie, jednak była możliwość zakupu takiej Leganzy.
Przedostatni silnik najbardziej popularny 2.0 16V DOHC, z tym silnikiem Leganza była oferowana najwcześniej w europie i na początku tylko ten silnik był dostępny.
Silnik ten znany był z Nubiry, generował on moc 133 koni mechanicznych przy 5400 rpm, a maksymalny moment 184 Nm osiągał przy 4400 rpm.
Ostatnim silnikiem jaki pojawił się w europie jako drugi miał pojemność 2.2 litra, zapewne bazował on na poprzedniku 2.0.
Tak samo miał szesnaście zaworów po cztery na cylinder, oraz dwa wałki rozrządu w głowicy.
Generował on moc niewiele większą bo 136 koni mechanicznych przy 5200 rpm, a maksymalny moment 191 Nm osiągał przy 4000 rpm.
Wszystkie silniki Leganzy to mocny punkt tego auta dlatego gdyż są to jednostki niewysilone, przez to przebieg 300 000 km to dla tego silnika norma.
Mają jednak małą niedogodność przynajmniej te szesnastozaworowe, mianowicie pasek rozrządu oraz rolki, napinacz i pompę wody należy wymienić co 60 000 km.
Na początku Daewoo zalecało wymianę po 90 000 km, jednak zdarzały się awarie i dlatego Daewoo szybko skróciło ten okres.
Leganza miała dość sporą gamę silników, jednak przy takiej wadze auta rację bytu miały tylko jednostki 2.0 16V DOHC i 2.2 16V DOHC, w Europie przydała by się jeszcze jednostka 1.8 16V DOHC dla najuboższej wersji.
Szkoda że Daewoo nie pomyślało o dieslu lub jakimś pięcio lub szcześcio cylindrowym benzyniaku o większej mocy tak jak w Oplu Omega.